همشهری آنلاین/ مژگان مهرابی: اخیرا اداره آسیب های شهرداری منطقه ۱۴ با کمک معتمدان محله حسین آباد دولاب و جمعی از خیران ایستگاهی صلواتی در تقاطع بزرگراه شهید محلاتی با خیابان کوثر، راه اندازی کرده که هر شب پذیرای معتادان و کارتن خواب هایی است که زیر سقف آسمان روزگار می‌گذرانند.
زمان ساعت ۱۹ را نشان می دهد که وانت نیسانی از راه می رسد و کنار ایستگاه صلواتی می ایستد. بارش تعداد زیادی غذاست که قرار است بین معتادان توزیع شود. چند نفری که از لباس فرمشان می توان فهمید از کارکنان شهرداری هستند در عرض چند دقیقه تعداد زیادی ظرف غذا در ایستگاه می چینند. همزمان با فعالیت آنها، تعدادی افراد کارتنخواب و معتاد به ایستگاه صلواتی نزدیک می شوند تا بتوانند یک ظرف غذا بگیرند. «احد» پیرمرد کارتن‌خوابی است که بعد از ورشکستگی به اعتیاد رو آورده و خانواده اش او را ترک کرده اند. لباس گرمی به تن ندارد و دست هایش از شدت سرما کرخت شده است. می گوید:«ماه هاست غذای گرم نخورده ام. یکی از دوستانم گفت اینجا رایگان غذا و چای می دهند من هم آمدم. »
خدمات ویژه به معتادان بی پناه
«جمشید» ۴۸ ساله از جوانی گرفتار این بلای خانمانسوز شده است. می گوید:«اعتیاد درد بدی است، دوست و بیگانه را از آدم فراری می دهد. هیچ کس دوست ندارد حتی کلمه ای با ما حرف بزند، چه برسد به اینکه غذایی به ما بدهد. از یکی ۲ هفته پیش این ایستگاه برپا شده و مسئولانش با احترام با ما برخورد می کنند. سرمان را اصلاح می کنند. حتی حمام سیار هم برایمان درست کرده اند.» جمشید خوشحال از اینکه پناهگاهی برای آنها پیدا شده است، با اشاره به چادری که در کنار ایستگاه برپا شده ادامه می دهد: «بعضی ها شب ها به مددسرا می روند. در آنجا همه جور امکاناتی هست. اما من دوست ندارم بروم. برای همین شب هایی که خیلی سرد است در این چادر می خوابم. حداقل از سرما یخ نمی زنم.»
زمین های بی دفاع،پناهگاه کارتن خوابها
به گفته «سید علیرضا زینی وند» رئیس اداره آسیب های اجتماعی منطقه ۱۴، یکی از دلایلی که در این محدوده معتاد و کارتنخواب زیاد است، وجود زمین های بی دفاع شهری است که مکان دنجی برای افراد آسیب دیده شده است. او می گوید: «این زمین ها مربوط به سازمان شهرسازی است و متاسفانه از مدت ها پیش بلاتکلیف مانده اند. در همه روزهای سال معتادان و کارتنخواب ها در گوشه و کنار آن بیتوته می کنند.»
زینی وند معتقد است، این دسته افراد آسیب دیده بیمارند و وظیفه انسانی ما است که به آنها رسیدگی کنیم. او می گوید: «آنها هم مثل همه ما دارای احساس و عاطفه هستند. این که طردشان کنیم در واقع انسانیت را زیر سوال برده ایم.»
نظر شما